Het is wat het is ~ ♥ ~ It is what it is

Ik kan mezelf soms zo voor de voeten lopen, werkelijk ik struikel zo nu en dan gewoon over mezelf en dat kan behoorlijk irritant zijn!

Het gebeurt vaak op van die dagen dat ik 101 dingen wil doen, een hoofd vol ideeën heb en plannen heb gemaakt om vol energie te gaan beginnen, het liefst met alle 101 dingen tegelijk ;-). Op die dagen loop ik mezelf voor de voeten, ik begin met drie dingen tegelijk of  ik loop compleet vast door dat ik met mezelf een discussie voer of ik daar nu wel of niet aan zal gaan beginnen. 

Heel vaak eindig ik zo'n dag met spijt,  spijt dat ik niets heb gedaan van wat ik wilde gaan doen en dat er weer een dag verloren lijkt te zijn.

Op dit soort momenten vind ik het moeilijk te accepteren dat het is wat het is en ik kan hier best nog wel een poosje chagrijnig van zijn! 

Natuurlijk is zo'n dag gewoon echt wat het is, ik kan hem niet meer terugdraaien en overdoen, er chagrijnig over zijn heeft natuurlijk ook totaal geen zin, ik kan hooguit bedenken hoe ik het beter zou kunnen doen, een plan maken zodat ik wat minder van dit soort dagen zal hebben. 

Na flink wat oefening lukt me dit steeds een beetje beter en kan ik tegen mezelf zeggen: 'Het is wat het is... laat het los' 

Heb jij ook wel eens van dit soort dagen? Hoe ga jij hiermee om en heb je tips om zulke dagen beter door te komen?

~ Irene ~

 ** Read the English translation of my cozy chat below! (Sorry for any mistakes!) **

I can walk myself sometimes so for the feet, actually I stumble every now and then just about myself and that can be pretty annoying! 

It happens often in those days that I want to do 101 things a head full of ideas and I have made ​​plans to be full of energy to begin, preferably with all the 101 things at once;-).

On those days I walk myself for the feet, I start with three things at once, or get completely fixed in a debate with myself whether I should or should not start.

Very often I end such a day with regret, regret that I did not do what I wanted to do and that it again seems to be a lost day.

I find it hard to accept that it is what it is at moments like this, it  really can make me grumpy for quite a while!

On such a day, it just really is what it is, I can't turn it back and redo it, getting cranky over it has of course absolutely no sense, I can at most think of how I could do better, make a plan so I have a little less of this kind of days.

After some practice I manage to become a bit better at this and I can say to myself, "It is what it is ... let it go"

 

Do you sometimes have this kind of days? How do you deal with this and do you have some tips to get through these kind of days?

 

~ Irene ~